“11 Mayıs 1918 eylemi ile Kuzey Kafkasya dağlı halklarının tarihinde yeni bir sayfa açılmıştı.

Bu olay, tüm dağlı milletlerin birleşmenin gerekli olduğu bilincine varmasıdır.

Bu bilinç “vatan” kavramının doğru algılanmasından kaynaklanmıştır.”

 FETGEREY ŞOENU

“Rus Emperyalizmi ve Dağlıların Bağımsızlığı”

“Bu sadece anlayış meselesidir
-o bakışlardaki ifadeyi anlamak;
aynı gözyaşlarını akıtmak;
aynı gülümseyişi gülümsemek;
kızının başı üzerinde ellerini koruyucu kanatlar gibi germiş -
katliamın tek hayatta kalan kişisini anlamak;
bu sonsuz yaşam ve ölüm ırmağını anlamak;
yüzyıllardır saygı ve adalet isteyenlerin sessizliğini anlamak;
ümit etmekten yorulmuş bir insanın bastırılmış öfkesini anlamak”
Jose Saramago[1]

Kendine özgü coğrafi yapısı ve jeopolitik konumu sayesinde binlerce yıldır çeşitli etnik gruplara ve kavimlere barış, huzur ve güvenlikli bir yaşam imkânı sunmuş olan Kafkasya, coğrafi konumundan dolayı da kuzey/güney ve doğu/batı yönlerindeki transit geçişlerin kavşak noktası olmuştur tarih boyunca. Özellikle vahşi ve istilacı kavimlerin kuzeyden güneye ve doğudan batıya doğru olan yürüyüşlerinin önünde doğal bir set olan Kafkas dağları, sakinleri ile birlikte istilacılara her zaman direnmiş, büyük oranda da geçit vermemiştir. Mitolojilerin “Kaf Dağı” olarak adlandırdığı bu coğrafya; buzul devrinin bitiminden itibaren burada yaşamaya başlayan halklarla birlikte, yakın coğrafyalardan savaş ve katliamlardan neslini korumak için kaçan binlerce mazlum insanın sığınma yerlerinden birisidir aynı zamanda. Gazeteci Hasan Öztürk’ün çok isabetli bir benzetme ile vurguladığı “Anadolu Nuh'un Gemisi”dir[2] tanımlaması yüzyıllarca Kafkasya coğrafyası içinde geçerli idi. Ta ki soğuk Kuzey steplerinin vahşi sakinleri Rus istilacılarının Kafkasya bozkırlarında görünmesine kadar…

Çerkes-Fed Genel Sekreteri Yılmaz Dönmez’in 10 Haziran 2018’de yayınlanan “Rusya’daki Yerli Anadillerin Gönüllü Öğretilmesi Yasa Teklifinin Gerilim Yaratma Potansiyeli Çok Yüksek Görünüyor” adlı uyarı yazısının[1] üzerinden on gün geçtikten sonra Rusya Devlet Duması’nda ilk oylama 19 Haziran 2018 günü yapıldı ve Rusça dışındaki yerel dillerin yok edilmesini hedefleyen yasa tasarısı, 3 hayır, 1 çekimser oya karşılık, 373 evet oyuyla kabul edildi.[2]

Oylamadaki en trajik ve yüz kızartıcı durum, Kuzey Kafkasya’daki sözde özerk cumhuriyetlerin milletvekillerinin anti-milli tutumları… Adigey (iki), Kabardey-Balkar(üç) ve Dağıstan(dokuz) milletvekillerinin tamamı oylamada evet oyu kullanmıştır. Karaçay-Çerkes(iki) ve İnguşetya(iki) milletvekillerinin birer tanesi evet oyu kullanmış, birer tanesi ise oylamaya katılmamıştır. Kuzey Osetya (dört) milletvekillerinin üçü evet oyu kullanmış, biri ise oylamaya katılmamıştır. Çeçenya milletvekilleri ise oylamaya hiç katılmamışlardır. Elimize geçen "tarihi fırsat" bir kez daha heba edilmiştir.

 “Tarihsel Perspektiften Kuzey Kafkasya Cumhuriyeti ve Kuban Meselesine Bir Bakış”

Ve nihayet, hem anayurtta kalan

hem de düşman zoruyla vatanlarını terk etmek mecburiyetinde kalarak

Yakın ve Orta Doğu’nun çeşitli ülkelerine yerle­şen

ve asıl vatanlarına dönmek ümidini besleyen Kuzey Kafkasyalılar,

Çerkesya’yı,

Bağımsız Kuzey Kafkasya Cumhuriyeti

ve genel Kafkasya birliği dışında düşünmüyorlar.[1]

Ata­man Bulba Borovets